Rozdział Drugi

-Horan!!-krzyknęła fizyczka

-Co jest?-ocknąłem się

-Może byś uważał choć trochę na lekcji i słuchał tego co do ciebie mówię?!

-Jasne przepraszam-wymamrotałem

-Nie przepraszaj tylko uważaj na lekcji !

Nie mogłem wcale skupić się na tym co działo się w okół mnie, cały czas myślałem o Julie . Ona jest inna niż wszystkie dziewczyny, jeszcze nie wiem czemu ale muszę się tego dowiedzieć. Nareszcie zadzwonił dzwonek , szybko spakowałem rzeczy i wyszedłem z klasy .

-Hej Niall zaczekaj ! - ktoś mnie wołał , wiec się odwróciłem . No tak to Lou i reszta ekipy

-Co ?-spytałem

-Co się z Tobą dzieje ? Krzyczałem do Ciebie a ty dopiero teraz usłyszałeś .

- Sam nie wiem ..- skłamałem , bo oczywiście byłyby docinki , że zabujałem się w Julie gdybym powiedział prawdę

-Dobra nie chcesz nie mów , idziemy na lody ?-spytał z uśmiechem Lou

-Wiesz jakoś nie mam ochoty .. -odparłem szybko

- Uuuuu coś się dzieje ! Horan nie ma ochoty na lody ?! Od kiedy ? - powiedział z bananem na mordce Malik .

- Po prostu źle się czuję , idźcie sami

-No jak wolisz , to do zobaczenia później !

Oczami Lou

Niall dziwnie się zachowywał , nie dawało mi to spokoju , wiec postanowiłem zapytać reszty.

-Coś z naszym blondaskiem się stało , nie uważacie?-zapytałem

- Jest jakiś dziwny od spotkania z tą Julie ... Może wpadła mu w oko ? - powiedział z uśmiechem Harry i poruszył zabawnie brwiami

-Chyba masz racje , ładna , inteligenta ,nieśmiała .. Pasuje do niego ! - odparł Payne a wszyscy się zaśmialiśmy .

-Koniec tych pogaduszek , czas na lody ! Mmmm marchewkowe !

Oczami Horana
 

Znowu skłamałem .. Tak naprawdę czuje się dobrze , ale wiedziałem że mi nie odpuszczą a nie miałem ochoty z nimi o tym rozmawiać jak na razie . Wiem , że to moi najlepsi przyjaciele , ale sam nie jestem pewny co właściwie czuję do Julie .W końcu to było tylko jedno spotkanie , a już niby miał bym się zakochać ? To niemożliwe .. Szedłem w stronę domu kiedy nagle wpadłem na kogoś i ta osoba wywróciła się

-Najmocniej Cię przepraszam ! Na prawdę nie chciałem - powiedziałem do nieznajomej po czym podałem jej rękę by pomóc wstać .

-Nic się nie stało , naprawdę jest ok. - powiedziała dziewczyna , a gdy podniosła głowę , zobaczyłem , że to przecież Julie !

- O Julie , jak miło Ciebie znowu widzieć ...yy to znaczy okoliczności mogły by być milsze...i przepraszam za ten wypadek - znowu palnąłem głupotę i zarumieniłem się

- Ymm , hej tak Ciebie też miło widzieć

-To może ... jakaś rekompensata za wypadek dasz się zaprosić na sheaki ? - wow , po raz pierwszy zaprosiłem gdzieś dziewczynę , brawo Horan, robisz postępy !

-W sumie mam trochę czasu więc okej , możemy iść .-odparła nie patrząc mi w oczy

Oczami Julie

Niall zaprosił mnie na sheaki , pomyślałam , że czemu nie . fakt jestem nie śmiała i wolałabym teraz pójść do domu i poczytać książkę , ale on jest uroczym chłopakiem , wiec co mi szkodzi.

Po wejsciu do restauracji złożyliśmy zamówienie i usiedliśmy przy jednym ze stolików .

- To może powiesz mi coś o sobie ? - zaczęłam rozmowę

- Jasne , więc nazywam się Niall , ale to już wiesz-zaśmiał się-Mam 18 lat , lubię śpiewać , czytać no, mój ulubiony kolor to zielony, pochodzę z Irlandii...i to raczej wszystko .. To może teraz ty coś powiesz? - zapytał blondasek

- Jestem Julie , mam 17 lat , lubię czytać i ogólnie jestem typem "kujonka" jak to mówią ..- odpowiedziałam nieśmiało

- A grasz może na jakimś instrumencie? - zapytał Niall

- Tak , uwielbiam grę na gitarze , gram od 7 roku życia , to moja pasja

-Serio ? Tez uwielbiam grać .. No to mamy coś wspólnego -zaśmialiśmy się

Czas mijał szybko , z Niallem coraz bardziej się dogadywałam . To naprawdę fajny chłopak . Miło się z nim rozmawia . Było już późno , więc postanowiliśmy wracać do domu .

Oczami Horana

Julie to na prawdę wspaniała dziewczyna. Przy niej nie czuje się skrępowany, świetnie się dogadujemy . Było już późno wiec postanowiliśmy wracać do domu. Kiedy wychodziliśmy z restauracji zauważyłem moich przyjaciół ... Super - pomyślałem , w domu nie dadzą mi spokoju .Jednym słowem czeka mnie spowiedź. Ruszyliśmy szybko przed siebie, wiec jest szansa że ci idioci mnie nie zauważyli. Wiem, mówię na nich idioci, debile i tak dalej, ale tak naprawdę bardzo ich kocham.

-Mogę cię odprowadzić?-zapytałem nieśmiało z wzrokiem wbitym w ziemię

-Jeśli chcesz...

-Bardzo

Szliśmy gadając o głupotach, aż zatrzymaliśmy się przed piętrowym żółtym domem, z małym białym płotkiem

-Tutaj mieszkam

-To już wiem gdzie mam wpadać gdyby chłopcy wyrzucili mnie z domu-oboje zachichotaliśmy

-Chyba czas się pożegnać...-powiedziała smutno

-Chyba tak...a może ten no...dała byś mi swój numer-widziałem że się zmieszała ale odpowiedziała po chwili

-Niall ja...bardzo cię lubię jesteś bardzo zabawny, ale...ja mam chłopaka...Matt'a z drożyny koszykarskiej

-Aha ok spoko, to jakoś do zobaczenia

-Przepraszam ze nie powiedziałam wcześniej, ale..

-Nie spoko, wszystko w porządku. Cześć Julie...

I znowu to samo, dziewczyna która mi się podoba nie jest mną zainteresowana albo ma kogoś

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Cześć wam ;)

Jest tu w ogóle ktoś?? Bo jakoś was nie widać ;P

No jest rozdział drugi, akcja zaczyna się powoli rozkręcać. Jeśli wam się podoba to prosimy komentujcie bo nie wiemy czy jest sens dodawania rozdziałów :)

Proszę komentujcie :)

Pozdrawiamy Ola i Ola ;)  

 (jak to śmiesznie brzmi Ola i Ola :P hehe )